Gereç ve Yöntem: Retina kliniğimizde 2007-2012 tarihleri arasında eYBMD tanısı almış ve intravitreal ranibizumab ve/veya bevacizumab uygulanmış 197 hastanın (226 göz) kayıtları retrospektif olarak incelendi. Hastaların takip süreleri, enjeksiyon sayıları, tedavi aralıkları, başlangıç-yükleme dozu sonrası (3. ay) ve son kontrol görme keskinliği (GK) ve optik koherens tomografi bulguları kaydedildi. GK'de değişim, Snellen veya ETDRS eşelinde en az bir sıra veya 5 harf artma veya azalma; santral foveal kalınlıktaki (SFK) değişim ise en az 100 μm artma veya azalma olarak tanımlandı.

Bulgular: Ortalama takip süresi 22.5±15.9 ay (6-60 ay), enjeksiyon sayısı 5.7±2.6 idi. GK, 3. enjeksiyon sonrasında başlangıca göre 119 gözde (%52.7) artarken, 17'sinde (%7.5) azaldı ve 90'ında (%39.8) değişmedi (p<0.001). Başlangıç ile son kontrol arasında 100 gözde (%44.3) GK artarken, 71'inde (%31.4) azaldı ve 55'inde (%24.3) değişmedi (p=0.114). Başlangıç ile 3. ay arasında 183 gözde (%81.3) SFK azalırken, 9'unda (%4.0) arttı ve 33'ünde (%14.7) değişmedi (p<0.001). Son kontrolde başlangıca göre 197 gözde (%87.6) SFK azalırken, 18'inde (%8.0) artmış ve 55'inde (%24.3) değişmedi (p<0.001). Toplam 28 (%12.3) olguda retina pigment epitelyumi yırtığı, iki endoftalmi, birer hastada ciddi üveitik reaksiyon, intraoküler basınç artışı ve intraoküler enjeksiyona bağlı katarakt gelişti. Birer hastada miyokard infarktüsü ve inme ve iki hastada hipertansiyon kaydedildi.

Sonuç: Anti-VEGF, eYBMD tedavisinde GK'de artış sağlayan güvenli bir tedavi şeklidir, ancak rutin klinik uygulamalarda uzun dönemdeki sonuçlar kısa dönemde elde edilenler kadar tatmin edici olmayabilir. Keywords : Bevacizumab, görme keskinliği, ranibizumab, yaşa bağlı maküla dejenerasyonu