Gereç ve yöntemler: Doğum ağırlığı 1.500 gramdan düşük veya gebelik haftası 32 haftadan küçük olan hastalar (n = 71) toplandı. Gruplar, ROP gelişenlere (n = 48) ve ROP olmayanlara (kontroller) (n = 23) göre kategorize edildi. ROP ve kontrol grupları arasında yeni bir otomatikleştirilmiş spektrofotometrik analiz kullanılarak natif tiyol, total tiyol ve disülfi t seviyeleri ile birlikte disülfi t/natif tiyol, disülfi t/total tiyol ve natif/total tiyol oranları incelendi ve analiz edildi.

Bulgular: ROP hastalarında, kontrol grubu ile karşılaştırıldığında disülfit seviyeleri ile birlikte disülfi t/natif tiyol ve disülfi t/total tiyol oranları istatistiksel olarak anlamlı oranda artmış olup natif/total tiyol oranları anlamlı olarak azaldı (disülfi t için, ortalama ± SD, 19.6 ± 7.4 vs 14.4 ± 3.4 ?mol/l, p < 0.001, disülfi t/natif tiyol için, medyan (IQR), 5.8 (3.8?8.1) vs 4.3 (3.7?5.8) ?mol/l, p = 0.017, disülfi t/total tiyol için, medyan (IQR), 4.7 (3.3?6.1) vs 3.7 (3.2?4.7) ?mol/l, p = 0.017, natif/total tiyol için, medyan (IQR), 80.9 (75.3?86.5) vs 85.1 (81.0?87.1) ?mol/l, p = 0.017). ROP evreleri ile herhangi bir tiyol/disülfi t parametresi arasında anlamlı fark bulunmadı (tüm değerler için p > 0.05).

Sonuç: Bu bulgular ROP hastalarında tiyol/disülfi t homeostazının değiştiğini göstermektedir. Bu metabolik imbalans ROP etiyolojisinde önemli olabilir. Keywords : Natif tiyol, oksidatif stres, prematüre retinopatisi, tiyol/disülfi t homeostazı, total tiyol