Gereç ve Yöntem: Diyabet ile birlikte saptanan VMT tanısıyla 23 G mikroinsizyonel vitrektomi uyguladığımız 20 hastanın 22 gözü çalışma kapsamına alındı. Tüm hastaların ameliyat öncesi optik koherens tomografi (OKT) değerlendirmelerinde VMT saptandı. Olgularda ameliyat öncesi ve sonrası görme keskinlikleri, OKT sonuçları ve ameliyat komplikasyonları retrospektif olarak değerlendirildi.

Bulgular: Hastaların ameliyat öncesi görme keskinlikleri en az 50 cmps ve en fazla Snellen eşeline göre 0.5 saptandı. Maküla kalınlıklarının ortalamaları ameliyat öncesinde 385 μm olarak ölçüldü. Ameliyat sonrası 12. ayda hastaların bulguları değerlendirildi. Tüm hastaların OKT ölçümlerinde maküla kalınlıkları gerilediği belirlendi ve ortalama 257 μm olarak ölçüldü. On gözde görme keskinliği aynı kalırken, hastalar metamorfopsi şikayetlerinde azalmaya bağlı olarak görsel rahatlama tarif ettiler. Sekiz gözde Snellen eşeline göre görme keskinliklerinde en az 1, en fazla 4 sıra artış saptandı. Dört gözde ise Snellen eşeline göre görme keskinliğinde en az 1, en fazla 2 sıra azalma saptandı.

Sonuç: Diyabete bağlı VMT sendromunda 23G PPV operasyonu sonrasında hastaların tamamında anatomik düzelme olmasına rağmen fonksiyonel prognoz her zaman istenen düzeyde olmayabilir. Anahtar Kelimeler : Vitreomaküler traksiyon sendromu, pars plana vitrektomi, optik koherens tomografi