Gereç ve Yöntem: Retina ven dal tıkanıklığına bağlı makula ödemi gelişen 61 hastanın gözü geriye dönük olarak incelendi. Yirmi dokuz (grup 1) hastaya 0.7 mg tek doz intravitreal deksametazon implantı ve 32 hastaya (grup 2) pro re nata (PRN) olarak 0.5 mg ranibizumab enjeksiyonu yapıldı. Enjeksiyon öncesi ve sonrası 6. aydaki en iyi düzeltilmiş görme keskinlikleri (EİDGK) ve santral makula kalınlıkları (SMK) kaydedildi. Her iki grup etkinlik açısından karşılaştırıldı.

Bulgular: Grup 1? e tek doz deksametazon implant, grup 2? ye ortalama 2.38±0.87 ranibizumab enjeksiyonu yapıldı. Grup 1? in uygulama öncesi ve 6. ay ortalama EİDGK sırasıyla 1.0828±0.60419 ve 0.7566±0.53714 logarithm of the minimum angle of resolution (logMAR), grup 2? nin ise 0.9891±0.50477 ve 0.5781±0.41241 logMAR idi. Ortalama SMK uygulama öncesi ve 6. ayda grup 1? de 516.48±145.890 ?m ve 428.69±148.497 ?m, grup 2? de 535.78±106.653 ?m ve 358.94±115.860 ?m idi. Altıncı ayda her iki grupta EİDGK artışı ve SMK da azalma izlendi (p<0.05). Ancak grup 2? nin SMK ?sı grup 1? den anlamlı olarak düşük bulundu (p<0.05).

Sonuç: Retina ven dal tıkanıklığına bağlı makula ödemi tedavisinde intravitreal deksametazon implant ve ranibizumab enjeksiyonunun etkinlikleri benzer bulundu. Ancak 6. ayda ranibizumabın SMK?daki azalma üzerine etkisinin deksametazon implantına göre daha fazla olduğu gözlendi. Anahtar Kelimeler : Deksametazon implant, makula ödemi , ranibizumab, retina ven dal tıkanıklığı