Yöntem: Çalışma grubuna 18 yüksek miyop hastanın 29 gözü ve 24 dejeneratif hastasının 36 gözü, kontrol gruba ise 31 emetrop hastanın 62 gözü dahil edildi. Tüm hastalara sistemik ve oküler hastalıklar yönünden sorgulama, Snellen eşelinde düzeltilmiş en iyi görme keskinliği ölçümü (DEİGK), göz içi basınç ölçümü, Aviso ultrasonografi ve biyometri cihazında gözün aksiyel uzunluk ölçümü (AXL), biomikroskopi ve ayrıntılı fundus muayenesi, ve en son DRI HD-OCT Triton cihazında santral fovea ve subfoveal koroid kalınlıklarının ölçümleri yapılmıştır. Verilerin istatistiksel analizi SPSS 11.5 programı ile yapıldı. Gruplar arasındaki ilişkileri değerlendirmek için eşleştirilmiş t-testi kullanıldı.

Bulgular: Çalışma sonucuna göre artan aksiyel uzunlukla SFK arasında korelasyon olmadığını; ancak yüksek ve dejeneratif miyop gruplarında aksiyel uzunlukla SKK arasında negatif korelasyon (r =-0.459, p ? 0.05 and r =-0.051, p = 0.431) olduğu saptanmıştır. En ince SKK (123.97 ± 59.26 ?m) dejeneratif miyop grubunda, en kalın SKK (291.12 ± 52.05 ?m) emetrop (kontrol) grubunda ölçülmüştür.

Sonuç: Aksiyel uzunluk arttıkça subfoveal koroid kalınlığı azalmakta, santral fovea kalınlığı ise değişmemektedir. Bununla birlikte, aksiyel uzunluğun artışı tek başına düzeltilmiş en iyi görme keskinliğini etkilemezken, dejeneratif bulguların artışı DEİGK?i önemli düzeyde azaltmaktadır. Anahtar Kelimeler : Aksiyel uzunluk (AXL), Santral fovea kalınlığı (SFK), Subfoveal koroid kalınlığı (SKK), Optik koherens tomografi (OKT)