Gereç ve Yöntem: Yaşları 41-78 arası değişen 42 diyabetik maküla ödemi olan hastanın intravitreal enjeksiyondan önce, enjeksiyondan bir hafta ve dört hafta sonra retina damar çapı ölçümleri gerçekleştirildi. Hastaların 21'ine (%50.0) 2 mg/0.05 ml intravitreal triamsinolon asetonid ve 21'ine (%50.0) 1.25mg/0.05 ml intravitreal bevacizumab uygulandı. Retinal damar çapı ölçümleri, Spectralis optik koherens tomografi cihazındaki retina sinir lifi ölçüm modu görüntüsü kullanılarak cihazda yüklü olan yarı otomatik program yardımı ile manuel olarak yapıldı. Retina damar çapı değişiklikleri arasındaki farkın istatistiksel analizi ilişkili örneklem tek yönlü varyans analizi ve Bonferroni düzeltmesi ile değerlendirildi.

Bulgular: Sağlıklı kontrol grubu ile triamsinolon ve bevacizumab gruplarının enjeksiyon öncesi ortalama retinal arteriyol çapları sırasıyla 88.55±11.29, 87.19±10.00 ve 91.67±16.69 μm idi. Sağlıklı kontrol grubu ile triamsinolon ve bevacizumab gruplarının enjeksiyon öncesi ortalama retinal venül çapları sırasıyla 127.00±16.91, 130.38±24.01 ve 132.52±18.74 μm idi. Triamsinolon grubunda çalışma süresince istatistiksel olarak anlamlı düzeyde retina arteriyol ve venüllerinde daralma gözlendi (p değerleri sırasıyla 0.047 ve <0.001). Çalışma süresince bevacizumab grubunda, retina venüllerinde istatistiksel olarak anlamlı daralma olurken (p<0.001), retina arteriyollerinde istatistiksel olarak anlamlı değişiklik saptanmadı (p=0.209).

Sonuç: Kısa dönem değerlendirmelerinde, retina damar çaplarında intravitreal olarak uygulanan triamsinolon asetonid, bevacizumabdan daha belirgin değişikliklere neden olmaktadır. Anahtar Kelimeler : Bevacizumab, diyabetik maküler ödem, maküla hacmi, retinal damar çapı, triamsinolon asetonid